IJzervlechter, barkeeper en brandweerman

Stilzitten is niet aan Patrick besteed: ‘Hobby’s heb ik niet, maar ik heb veel plezier en lol in mijn werk. En dat is maar goed ook, want werken was ook wel een must. Ik werd op mijn 21e al vader van een prachtige zoon, Ryan. Ik werkte eerst om de luiers te kunnen betalen en daarna voor de sport van Ryan. Hij speelt ijshockey op hoog niveau en dat is geen goedkope sport. Zeker niet als je meedoet aan internationale toernooien. In 2020 deed Ryan mee met de Jeugd Olymische Spelen in Lausanne en in september 2022 speelde hij op het WK ijshockey onder 20. We hebben heel wat uren rond de ijsbaan doorgebracht. Ik ben zo trots op hem!’

‘Mijn werk als ijzervlechter was voor mij altijd de basis. Vijf dagen per week stond ik op de bouw. Dat combineerde ik met werk als barkeeper en brandweerman. Ik heb 14 jaar lang in de leukste feestcafés van Amsterdam gewerkt. Samen met mijn barkeepermaten bouwden we een feestje achter de bar en zo zorgden we ervoor dat de 1.000 man binnen ook een leuke avond hadden. Elke vrijdag- en zaterdagavond was ik zelf ook op stap, zo voelde dat. En daarnaast draaide ik dan ook nog een dienst bij de brandweer in Almere.

Gekkenwerk eigenlijk. Ik zag mijn toenmalig vrouw nauwelijks en ook van Ryan heb ik in die tijd veel gemist. Toen ben ik gestopt als barkeeper en draaide ik alleen nog een keer per week een dienst bij de brandweer. In 2019 ben ik daar ook gestopt. Dat mis ik wel nog steeds hoor.’

Teamgevoel

‘Het teamgevoel op de kazerne, dat was goud. Die sfeer en dat kameraadschap probeer ik nu ook hier bij Muis te creëren. En ik moet zeggen: dat lukt steeds beter. Ik vind het belangrijk dat de jongens het leuk vinden om naar hun werk te komen. Dat het meer is dan alleen werk. Dat je niet alleen met elkaar, maar ook voor elkaar werkt. Samen de schouders eronder. Nog even samen doorpakken voor dat ene spoedje. Daarom vind ik een goede sfeer heel belangrijk.

Een van de eerste dingen die ik aangepakt heb toen ik het bedrijf overnam, is onze kantine. Weg met de plastic stoeltjes en witte koffietafel vol kringen. Nu staat er een stevige houten tafel met lekkere stoelen. Een fijne plek om te zitten voor de koffie, lunch en de vrijdagmiddagborrel. En als je niet op je telefoon zit te kijken, dan kun je kijken naar de vissen in het aquarium.

Ook van de ‘moetjes’ probeer ik wat leuks te maken. Laatst nog, ik moest een BHV’er laten opleiden, want daarvan moet ik er verplicht een hebben rondlopen. Nou, ik heb nu 14 BHV’ers. We hebben er een leuke dag van gemaakt. ‘s Ochtends begonnen we met het stuk brand en ontruiming in ons eigen pand, want dat oefent beter dan in een leslokaal. Daarna reden we naar Loosdrecht voor een lekkere lunch en hebben we daar het stuk over EHBO en reanimatie behandeld. Dat vind ik ook belangrijk, dat zoveel mogelijk mensen kunnen reanimeren. En we sloten de dag af met bowlen en steengrillen. Normaal ziet iedereen op tegen zo’n cursusdag, maar nu vond iedereen het jammer dat de dag voorbij was.’